W żywieniu psów nie stosuj pokarmów przeznaczonych dla kotów. Karma „kocia” zbilansowana jest zgodnie z zapotrzebowaniem kotów na składniki pokarmowe, dla psów zawiera ona nadmiar białka, zbyt dużą ilość tauryny i niedobór lub nadmiar innych składników a zwłaszcza witamin i związków mineralnych.
Nie dokonuj zmiany diety w sposób gwałtowny. Przejście z żywienia jednym rodzajem karmy na inny powinno dokonywać się stopniowo, w ciągu co najmniej 3 dni. W przeciwnym razie zmiana żywienia może wywołać zaburzenia pokarmowe.
Nie podawaj psu pokarmu bezpośrednio po wysiłku i przed wysiłkiem fizycznym.
Nie podawaj psu nadmiernej ilości „resztek ze stołu” a także ostro przyprawionych produktów przeznaczonych dla ludzi.
Przygotowując dla psa kaszę jęczmienną unikaj stosowania pęczaku a także zwróć uwagę na to aby produkty węglowodanowe były bardzo dobrze ugotowane. Zawartość surowej skrobi może być przyczyną biegunek.
Nie podawaj psu nadmiernej ilości kości (do ok. 10% diety) ponieważ mogą one prowadzić do zaparć. Nie stosuj w żywieniu psów kości, które podczas rozdrabniania tworzą ostro zakończone kawałki.
Mleko stosowane w żywieniu psów dorosłych może być przyczyną biegunki.
W żywieniu psów rosnących dużych ras nie podawaj nadmiernej ilości pożywienia ponieważ zbyt duża masa ciała psa przed zakończeniem procesu wzrostu i rozwoju układu kostnego może w nadmierny sposób obciążać go predystynując zwierzęta do dysfunkcji układu kostnego (np. dysplazji).
Koprofagia (zjadanie kału) obserwowane u psów może być wynikiem niedoborów żywieniowych (białka, witamin z grupy B) a także może mieć charakter nawykowy lub wynikać z naśladownictwa innych psów.

Stosowanie w żywieniu kotów pokarmów przeznaczonych dla psów prowadzi do bardzo drastycznych niedoborów wielu składników pokarmowych (białko, tauryna).
Zmianę diety przeprowadzaj stopniowo (3 – 5 dni).
Nie próbuj wyeliminować z diety kotów produktów pochodzenia zwierzęcego. Kot jest bezwzględnym mięsożercą (w przeciwieństwie do psa) i musi otrzymywać pokarm zawierający co najmniej 50% produktów pochodzenia zwierzęcego.
Jeśli kot otrzymuje dietę przygotowywaną w domu, z przeważającym udziałem mięsa, pamiętaj o uzupełnieniu jej w wapń. Monodieta mięsna prowadzi do zakłócenia równowagi pomiędzy podaąą wapnia i fosforu a w konsekwencji do zaburzeń układu kostnego wywołanych wtórną żywieniową nadczynność przytarczyc.
Kot może jednak otrzymywać dietę nie zawieraącą węglowodanów łatwostrawnych. Aminokwasy glukogenne są wówczas źródłem glukozy niezbędnej do przemian metabolicznych.
Koty muszą otrzymywać tłuszcz pochodzenia zwierzęcego a w tym również tłuszcz rybny.
Jeśli podajesz kotu marchew, pamiętaj że nie jest ona źródłem witaminy A dla kota.
Mleko a także wątróbka mogą być u kotów przyczyną biegunki.
Nie stosuj w żywieniu kotów przetworów przeznaczonych dla ludzi, ponieważ są one bardzo wrażliwe na środki konserwujące (zwłaszcza azotany), pokarmy przemysłowe przeznaczone dla zwierząt nie powinny zawierać tych związków.
Kot powinien mieć dostęp do trawy wysianej w doniczce ponieważ ułatwia mu ona wydalanie z żołądka „kłębu” nagromadzonych włosów.
Zapewnij kotu stały dostęp do wody (niezależnie od rodzaju stosowanego pokarmu).
Podawaj pożywienie o temperaturze pokojowej.

Brytyjska Liga Ochrony Psów ostrzega, że zawarta w czekoladzie teobromina jest trucizną dla psa. Dwie tabliczki czarnej czekolady mogą spowodować śmierć ważącego 25 kilogramów psa. Zjedzona w mniejszych ilościach wywołuje wymioty i drgawki. W takich przypadkach wskazany jest szybki kontakt z weterynarzem. Ludziom teobromina nie szkodzi. Spożywana przez ludzi w nadmiarze może powodować uzależnienie podobne jak w przypadku kofeiny.

Teobromina (związek podobny do kofeiny i o podobnie pobudzającym działaniu), która w organizmie psa bardzo wolno się rozkłada (ponad dobę; kofeina – około 3 godz). Przeciętna dawka śmiertelna dla psa waha się od 200 mg do 400 mg/kg masy ciała, ale już przy 100 mg mogą wystąpić bardzo poważne zaburzenia, z konwulsjami włącznie. W 100 g czekolady mlecznej zawartość teobrominy wynosi około 150 mg. Tak więc byłoby to dużo dla ratlerka (chociaż raczej też jeszcze prawdopodobnie nie śmiertelne) ale z całą pewnością nie zaszkodziłoby 40 – kg rottweilerowi. Tak więc poczęstowanie psa kawałkiem batonika czy herbatnikiem w polewie nie otruje go – problem tkwi w tym, żeby się sam przez przypadek nie poczęstował. Jeśli pozostawiony w domu zwierzak dobierze się do „urodzinowej” bombonierki – oszczędzi nam jedynie paru centymetrów w biodrach, ale jeżeli natrafi na odłożone do wypieków 2 – 3 tabliczki gorzkiej czekolady (zawartość teobrominy 10 x wyższa niż w mlecznej) – może być z nim bardzo źle z zejściem śmiertelnym włącznie . Z tego też powodu powszechnie zaleca się unikania czekolady w menu psa – a od właściciela zależy, czy podejmie ryzyko zapoznania go z jej smakiem.

Badania przeprowadzone odnośnie zawartości metyloksantyn w napojach i produktach czekoladowych pokazały, że poziom teobrominy był niski, z wyjątkiem produktów czekoladowych.
Stężenie teobrominy w napojach w proszku mieściło się w zakresie 85-590 mg/l i średnio wynosiło 367 mg/l. W mlecznych napojach czekoladowych stężenie to znajdowało się w przedziale 141-371 mg/l. Musy czekoladowe zawierają 386 i 651 mg teobrominy na kilogram. W tabliczkach czekolady stężenie tego związku mieści się w przedziale 1300-4740 mg/kg. Czekolady o wyższej zawartości kakao (70%) mają stężenie teobrominy w ilości 10370 mg/kg.
Jak widzimy, czekolady „gorzkie” z dużą zawartością kakao stanowią znaczne zagrożenie dla zdrowia psa.
Co ludzie a co zwierzęta. Pokarm ludzi i zwierząt.